"Αι οδοί των δικαίων ομοίως φωτί λάμπουσι, προπορεύονται και φωτίζουσιν". Η ζωή και η συμπεριφορά των δικαίων και εναρέτων ανθρώπων είναι ολόλαμπρη σαν το φώς. Βαδίζουν μπροστά και φωτίζουν πάντοτε με το παράδειγμά τους και με τα λόγια τους. Πράγματι. Όταν επί Διοκλητιανού συνελήφθησαν 23 χριστιανοί και ήταν έτοιμοι να μαρτυρήσουν, εκεί κοντά ήταν και ένας 28χρονος νέος, ο Αδριανός (απο τη Νικομήδεια), που τους ρώτησε άν αξίζει να υπομένουν όλα τα μαρτύρια. Τότε οι Άγιοι του απάντησαν: "Εμείς υπομένουμε αυτά, για να κερδίσουμε τα αγαθά που είναι ετοιμασμένα απο το Θεό γι΄ αυτούς που πάσχουν για την αγάπη Του, και τα αγαθά αυτά ούτε ακοή μπορεί να ακούσει, ούτε λόγος να περιγράψει". Ηλεκτρισμένος απο το θάρρος τους και συνεπαρμένος απο τα λόγια τους ο Αδριανός, άστραψε το πρόσωπό του απο τη θεία χάρη και δήλωσε στους ειδωλολάτρες χριστιανός. Αυτοί αμέσως τον φυλάκισαν μαζί με τους υπόλοιπους. Όταν το έμαθε αυτό η γυναίκα του Ναταλία, χάρηκε πολύ και έτρεξε στη φυλακή να ενθαρρύνει τον αγαπημένο της σύζυγο. Έπειτα, αφού τον έβγαλαν απο τη φυλακή, του έκοψαν τα πόδια και τα χέρια, και μετά τον έριξαν στη φωτιά. Αλλά η φωτιά μετά απο δυνατή βροχή έσβησε. Η Ναταλία μαζί με ένα ευσεβή χριστιανό, τον Ευσέβειο, παρέλαβαν το λείψανο του Αδριανού και το έθαψαν με ευλάβεια. Αργότερα, μετακόμισε τα οστά του στην Κωνσταντινούπολη και τα κατέθεσε στην Αργυρούπολη. Έπειτα δίπλα του έθαψαν και την ευσεβή σύζυγό του Ναταλία.