Το
784, όταν χήρεψε ο πατριαρχικός θρόνος της Κων/πολης, εξελέγη
με σύμφωνη γνώμη του λαού, συγκλήτου, κλήρου και βασιλείας,
ο από τις λαϊκές τάξεις Ταράσιος. Ήταν άνθρωπος με πολλά έκτακτα
προσόντα και μεγάλο αξίωμα. Από τη θέση αυτή έδειξε μεγάλη σύνεσηκαί
μετριοπάθεια. Πρωταγωνίστησε στην 7η Οικουμενική σύνοδο στη
Νίκαια, υπέρ της αναστήλωσης των εικόνων. Ας παραθέσουμε, όμως
τι λέει μεταξύ άλλων για τον Ταράσιο, ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος:
Την 25η Φεβρουαρίου 806 πέθανε ο πατριάρχης Ταράσιος, αφού επί
21 χρόνια ποίμανε την Εκκλησία μετά πάσης μετριοπαθείας και
συνέσεως. Ο Πατριάρχης Ταράσιος, συνέπραξε μεν πολύ ζήλο στην
αναστήλωση των εικόνων, αλλά φρόντισε με τον όρο της 7ης Οικ.
Συνόδου, η προσκύνηση να αποβάλει, όσο γίνεται, κάθε χαρακτήρα
λατρείας ασυμβίβαστης στο αληθινό πνεύμα της χριστιανικής πίστεως.
Θεώρισε μέν πρέπον να επαναλάβει η Ανατολική Εκκλησία τις σχέσεις
της με τον αρχιερέα της Ρώμης, αλλά όσο κανείς άλλος αγωνίστηκε
να περιορίσει τις αξιώσεις του αρχιερέα αυτού. Τέλος εγκατέλειψε
και αυτήν την Ειρήνη, όταν είδε ότι από πολιτικής το κράτος
κινδύνευε. Η στέρηση τέτοιου Πατριθάρχη, κατετάραξε τον βασιλιά
Νικηφόρο, και όλους όσους εκτιμούσαν τις μεγάλες χριστιανικές
και πολιτικές αρετές του ανδρός.
Το
784, όταν χήρεψε ο πατριαρχικός θρόνος της Κων/πολης, εξελέγη
με σύμφωνη γνώμη του λαού, συγκλήτου, κλήρου και βασιλείας,
ο από τις λαϊκές τάξεις Ταράσιος. Ήταν άνθρωπος με πολλά έκτακτα
προσόντα και μεγάλο αξίωμα. Από τη θέση αυτή έδειξε μεγάλη σύνεσηκαί
μετριοπάθεια. Πρωταγωνίστησε στην 7η Οικουμενική σύνοδο στη
Νίκαια, υπέρ της αναστήλωσης των εικόνων. Ας παραθέσουμε, όμως
τι λέει μεταξύ άλλων για τον Ταράσιο, ο ιστορικός Κ. Παπαρρηγόπουλος:
Την 25η Φεβρουαρίου 806 πέθανε ο πατριάρχης Ταράσιος, αφού επί
21 χρόνια ποίμανε την Εκκλησία μετά πάσης μετριοπαθείας και
συνέσεως. Ο Πατριάρχης Ταράσιος, συνέπραξε μεν πολύ ζήλο στην
αναστήλωση των εικόνων, αλλά φρόντισε με τον όρο της 7ης Οικ.
Συνόδου, η προσκύνηση να αποβάλει, όσο γίνεται, κάθε χαρακτήρα
λατρείας ασυμβίβαστης στο αληθινό πνεύμα της χριστιανικής πίστεως.
Θεώρισε μέν πρέπον να επαναλάβει η Ανατολική Εκκλησία τις σχέσεις
της με τον αρχιερέα της Ρώμης, αλλά όσο κανείς άλλος αγωνίστηκε
να περιορίσει τις αξιώσεις του αρχιερέα αυτού. Τέλος εγκατέλειψε
και αυτήν την Ειρήνη, όταν είδε ότι από πολιτικής το κράτος
κινδύνευε. Η στέρηση τέτοιου Πατριθάρχη, κατετάραξε τον βασιλιά
Νικηφόρο, και όλους όσους εκτιμούσαν τις μεγάλες χριστιανικές
και πολιτικές αρετές του ανδρός.