Όπως
είναι γνωστό, η αρχαία Εκκλησία είχε και γυναίκες διακόνους.
Βέβαια δεν μετείχαν σε κανένα βαθμό ιεροσύνης. Η αποστολή τους
ήταν φιλανθρωπική ή και κατηχητική, δίπλα στις γυναίκες που
είχαν ανάγκη διδασκαλίας. Το ήθος αυτών των διακονισσών, να
πώς το θέλει ο θεόπνευστος Απ. Παύλος: «Οι γυναίκες διάκονοι
πρέπει και αυτές να είναι σεμνές, ελεύθερες από το αμάρτημα
της κακολογίας και διαβολής, εγκρατείς και προσεκτικές, αξιόπιστες
σε όλα». Μιά τέτοια διακόνισα ήταν και η Αγία Τατιανή. Η ευγενής
καταγωγή της και ο πολύς ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά
της καθήκοντα, καθώς επίσης και η αποστροφή των κοσμικών βλέψεων,
έδωσαν στην Τατιανή ξεχωριστή θέση μεταξύ των χριστιανών, προκάλεσαν
όμως καί το φθόνο των ειδωλολατρών. Και όταν το 202 ο Σεπτίμιος
Σεβήρος εξαπέλυσε ανελέητο διωγμό κατά των χριστιανών, η Τατιανή
συλλαμβάνεται. Ξυρίζουν το κεφάλι της, αφαιρώντας τα θαυμάσια
μαλλιά της, με την ελπίδα ότι θα πτοηθεί. Όμως δεν πτοείται,
στέκεται στο ύψος του χριστιανικού της ήθους και το πρόσωπό
της ομορφαίνει και ακτινοβολεί περισσότερο από πρώτα. Τότε,
βασανίζεται σκληρά με πολλούς τρόπους. Όμως, δε λυγίζει και
τελικά αποκεφαλίζεται, παίρνοντας το αμάραντο και αθάνατο στεφάνι
του μαρτυρίου.
Όπως
είναι γνωστό, η αρχαία Εκκλησία είχε και γυναίκες διακόνους.
Βέβαια δεν μετείχαν σε κανένα βαθμό ιεροσύνης. Η αποστολή τους
ήταν φιλανθρωπική ή και κατηχητική, δίπλα στις γυναίκες που
είχαν ανάγκη διδασκαλίας. Το ήθος αυτών των διακονισσών, να
πώς το θέλει ο θεόπνευστος Απ. Παύλος: «Οι γυναίκες διάκονοι
πρέπει και αυτές να είναι σεμνές, ελεύθερες από το αμάρτημα
της κακολογίας και διαβολής, εγκρατείς και προσεκτικές, αξιόπιστες
σε όλα». Μιά τέτοια διακόνισα ήταν και η Αγία Τατιανή. Η ευγενής
καταγωγή της και ο πολύς ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά
της καθήκοντα, καθώς επίσης και η αποστροφή των κοσμικών βλέψεων,
έδωσαν στην Τατιανή ξεχωριστή θέση μεταξύ των χριστιανών, προκάλεσαν
όμως καί το φθόνο των ειδωλολατρών. Και όταν το 202 ο Σεπτίμιος
Σεβήρος εξαπέλυσε ανελέητο διωγμό κατά των χριστιανών, η Τατιανή
συλλαμβάνεται. Ξυρίζουν το κεφάλι της, αφαιρώντας τα θαυμάσια
μαλλιά της, με την ελπίδα ότι θα πτοηθεί. Όμως δεν πτοείται,
στέκεται στο ύψος του χριστιανικού της ήθους και το πρόσωπό
της ομορφαίνει και ακτινοβολεί περισσότερο από πρώτα. Τότε,
βασανίζεται σκληρά με πολλούς τρόπους. Όμως, δε λυγίζει και
τελικά αποκεφαλίζεται, παίρνοντας το αμάραντο και αθάνατο στεφάνι
του μαρτυρίου.