"Ος
αν ομολογήση ότι Ιησούς έστιν ο υιός του Θεού, ο Θεός εν αυτώ
μένει και αυτός εν τω Θεώ".Δηλαδή, όποιος ομολογήσει με όλες
του τις δυνάμεις ότι ο Ιησούς είναι ο ενανθρωπήσας Υιός του
Θεού, ο Θεός μένει μέσα σ΄αυτόν και αυτός μέσα στη χάρη του
Θεού. Ένας τέτοιος ομολογητής, υπήρξε και ο όσιος Μάξιμος, που
πραγματικά είχε τη χάρη του Θεού επάνου του. Ήταν ευγενικής
καταγωγής και γεννήθηκε στην Κων/πολη το 580 μ.Χ. Έκανε λαμπρές
σπουδές στη θεολογία, αλλά και στη φιλοσοφία. Μάλιστα, έκανε
ιδιαίτερος γραμματέας του αυτοκράτορα Ηρακλείου. Τότε προόδευε
η αίρεση των Μονοθελητών. Ο Μάξιμος αφήνει τις λαμπρότητες των
ανακτόρων και γίνεται μοναχός, πολεμώντας παντοιοτρόπως τη σατανική
αυτή αίρεση. Στον αγώνα του αυτό βρίσκει πολλά εμπόδια. Κυρίως,
τον αυτοκράτορα Κώνστα, που υποστήριζε τους Μονοθελητές. Μάλιστα,
έφτασε στο σημείο με μιά ψευτοσύνοδο να καταδικάσει (!) τον
όσιο, να τον αναθεματίσει (!) , και τον παρέδωσε στον έπαρχο
της πόλης γιά να τιμωρηθεί. Μαστιγώνεται σκληρά και του κόβουν
τη γλώσσα και το δεξί χέρι. Η θέα όμως του άγλωσσου, πλέον στόματος,
θα ήταν η ευγλωττότερη και φλογερώτερη υπόμνηση της αφοσίωσης
που χρωστούν όλοι να έχουν στην ιερή αλήθεια της Ορθοδοξίας.
Πεθαίνει εξόριστος το 662μ.Χ.
"Ος
αν ομολογήση ότι Ιησούς έστιν ο υιός του Θεού, ο Θεός εν αυτώ
μένει και αυτός εν τω Θεώ".Δηλαδή, όποιος ομολογήσει με όλες
του τις δυνάμεις ότι ο Ιησούς είναι ο ενανθρωπήσας Υιός του
Θεού, ο Θεός μένει μέσα σ΄αυτόν και αυτός μέσα στη χάρη του
Θεού. Ένας τέτοιος ομολογητής, υπήρξε και ο όσιος Μάξιμος, που
πραγματικά είχε τη χάρη του Θεού επάνου του. Ήταν ευγενικής
καταγωγής και γεννήθηκε στην Κων/πολη το 580 μ.Χ. Έκανε λαμπρές
σπουδές στη θεολογία, αλλά και στη φιλοσοφία. Μάλιστα, έκανε
ιδιαίτερος γραμματέας του αυτοκράτορα Ηρακλείου. Τότε προόδευε
η αίρεση των Μονοθελητών. Ο Μάξιμος αφήνει τις λαμπρότητες των
ανακτόρων και γίνεται μοναχός, πολεμώντας παντοιοτρόπως τη σατανική
αυτή αίρεση. Στον αγώνα του αυτό βρίσκει πολλά εμπόδια. Κυρίως,
τον αυτοκράτορα Κώνστα, που υποστήριζε τους Μονοθελητές. Μάλιστα,
έφτασε στο σημείο με μιά ψευτοσύνοδο να καταδικάσει (!) τον
όσιο, να τον αναθεματίσει (!) , και τον παρέδωσε στον έπαρχο
της πόλης γιά να τιμωρηθεί. Μαστιγώνεται σκληρά και του κόβουν
τη γλώσσα και το δεξί χέρι. Η θέα όμως του άγλωσσου, πλέον στόματος,
θα ήταν η ευγλωττότερη και φλογερώτερη υπόμνηση της αφοσίωσης
που χρωστούν όλοι να έχουν στην ιερή αλήθεια της Ορθοδοξίας.
Πεθαίνει εξόριστος το 662μ.Χ.