Ασκητής
με πολύ απλότητα, εγκράτεια και ενθουσιώδη πίστη. Προικισμένος
με πλουσιότατη και φλογερώτατη φαντασία, εξασκούσε μεγάλη επιρροή
στους συμπολίτες του. Ο Εφραίμ γεννήθηκε στις αρχές του 4ου
αιώνα, στη Νίσιβη της Συρίας. Διδάσκαλο ευτύχησε να έχει τον
επίσκοπο Ιάκωβο, άνδρα μεγάλης θεολογικής παιδείας, που τον
χειροτόνησε διάκονο. Αλλ΄αυτός παραδίδεται ολοκληρωτικά στις
μελέτες του και δεν θέλησε να προβιβασθεί σε ανώτερο αξίωμα.
Διότι θεωρεί σπουδεότερο αυτό που είπε ο Απόστολος Παύλος :
"Πάσα γραφή θεόπνευστος καί ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς
έλεγχον, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη,
ίνα άρτιος η ο του Θεού άνθρωπος, προς παν έργον αγαθόν εξηρτισμένος".
Δηλαδή, όλη η Γραφή έχει εμπευσθεί από το Θεό. Γι΄αυτό είναι
ωφέλιμη να διδάσκει την αλήθεια, να ελέγχει τις πλάνες, να διορθώνει
αυτούς που αμαρτάνουν, να παιδαγωγεί στην αρετή, και έτσι ο
άνθρωπος του Θεού να είναι τέλειος, καταρτισμένος σε κάθε έργο
αγαθό. Έτσι μ΄αυτό τον τρόπο ο Εφραίμ απέκτησε ξεχωριστή θέση
στην εκκλησιαστική κίνηση του έθνους του. Ήταν περίφημος ρήτορας,
ο βαθύς και φλογερός συγγραφέας. Ονομάστηκε προφήτης των Σύρων,
στύλος της Ορθοδοξίας, στόμα και κιθάρα του Αγίου Πνεύματος.
Ο Εφραίμ πέθανε το 379, αφού άφησε μεγάλο συγγραφικό έργο.