Ο Άγιος ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ο Ομολογητής Πατριάρχης
Κωνσταντινούπολης 02/06
Πατρίδα
του η Κωνσταντινούπολη (γεννήθηκε εκεί το 758). Οι γονείς του
Θεόδωρος και Ευδοκία ανήκαν στην επίσημη και ευγενική κοινωνική
τάξη. Ιδιαίτερα ο πατέρας του διακρινόταν για την ειλικρινή
αφοσίωσή του στην Ορθοδοξία. Γι΄ αυτό και πέθανε εξόριστος στη
Νίκαια απο τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κοπρώνυμο.
Στα χνάρια του πατέρα του βάδισε και ο Νικηφόρος, ο οποίος απέκτησε
μεγάλη ευσέβεια και ανάλογη ορθόδοξη παιδεία. Για αρκετό χρόνο
έκανε αρχιγραμματέας στα ανάκτορα, αλλά έπειτα αποσύρθηκε σε
ένα κτήμα του, κοντά στο Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη
και την άσκηση. Όμως, ο βασιλιάς Νικηφόρος τον υποχρέωσε να
αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κωνσταντινούπολης.
Και απο τη θέση αυτή, κρίθηκε κατάλληλος για Πατριάρχης. Αφού
σύντομα πέρασε όλους τους ιερατικούς βαθμούς, την Κυριακή του
Πάσχα (806 μ.Χ.) ανέβηκε στον Πατριαρχικό θρόνο. Αλλά απο δώ
άρχισε και ο Γολγοθάς του Νικηφόρου. Έδωσε σκληρούς αγώνες για
τη διατήρηση της τιμητικής προσκύνησης των εικόνων με την αλλοπρόσαλλη
βασιλική ηγεσία. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και διωγμούς. Εννιά
χρόνια έκανε στην Πατριαρχεία και δεκατρία στην εξορία. Τελικά,
πολύ ταλαιπωρημένος, στις 2 Ιουνίου του 822 παρέδωκε το πνεύμα
του στο Θεό, αμετακίνητος στις πεποιθήσεις του, όπως προστάζει
το άγιο Θέλημά Του: "Εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι". Δηλαδή,
γίνεσθε στερεοί και αμετακίνητοι στην πίστη σας.
• ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ νεομάρτ. Φιλαδελφείας
• ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ νεομάρτ. εξ Αγαρηνών
Πατρίδα
του η Κωνσταντινούπολη (γεννήθηκε εκεί το 758). Οι γονείς του
Θεόδωρος και Ευδοκία ανήκαν στην επίσημη και ευγενική κοινωνική
τάξη. Ιδιαίτερα ο πατέρας του διακρινόταν για την ειλικρινή
αφοσίωσή του στην Ορθοδοξία. Γι΄ αυτό και πέθανε εξόριστος στη
Νίκαια απο τον εικονομάχο αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Κοπρώνυμο.
Στα χνάρια του πατέρα του βάδισε και ο Νικηφόρος, ο οποίος απέκτησε
μεγάλη ευσέβεια και ανάλογη ορθόδοξη παιδεία. Για αρκετό χρόνο
έκανε αρχιγραμματέας στα ανάκτορα, αλλά έπειτα αποσύρθηκε σε
ένα κτήμα του, κοντά στο Βόσπορο, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη
και την άσκηση. Όμως, ο βασιλιάς Νικηφόρος τον υποχρέωσε να
αναλάβει τη διεύθυνση του μεγάλου πτωχοκομείου της Κωνσταντινούπολης.
Και απο τη θέση αυτή, κρίθηκε κατάλληλος για Πατριάρχης. Αφού
σύντομα πέρασε όλους τους ιερατικούς βαθμούς, την Κυριακή του
Πάσχα (806 μ.Χ.) ανέβηκε στον Πατριαρχικό θρόνο. Αλλά απο δώ
άρχισε και ο Γολγοθάς του Νικηφόρου. Έδωσε σκληρούς αγώνες για
τη διατήρηση της τιμητικής προσκύνησης των εικόνων με την αλλοπρόσαλλη
βασιλική ηγεσία. Υπέστη πολλές ταλαιπωρίες και διωγμούς. Εννιά
χρόνια έκανε στην Πατριαρχεία και δεκατρία στην εξορία. Τελικά,
πολύ ταλαιπωρημένος, στις 2 Ιουνίου του 822 παρέδωκε το πνεύμα
του στο Θεό, αμετακίνητος στις πεποιθήσεις του, όπως προστάζει
το άγιο Θέλημά Του: "Εδραίοι γίνεσθε, αμετακίνητοι". Δηλαδή,
γίνεσθε στερεοί και αμετακίνητοι στην πίστη σας.