Ο Άγιος ΛΟΥΚΙΛΛΙΑΝΟΣ, ΠΑΥΛΗ και τα νήπια
ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΥΠΑΤΙΟΣ, ΠΑΥΛΟΣ και ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ 03/06
Ο
Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι "τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά
παρά τώ Θεώ εστίν". Δηλαδή, εκείνα που είναι αδύνατο να γίνουν
με την ασθενική δύναμη και λογική του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά
και δυνατά απο το Θεό. Πράγματι, ποιός θα περίμενε απο έναν
άνθρωπο που πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή μέσα στην ειδωλολατρία,
της οποίας, μάλιστα, ήταν και ιερέας, να γίνει χριστιανός; Κι
όμως. Αυτό συνέβη με το γέροντα ιερέα ειδωλολάτρη Λουκιλλιανό,
που έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αυρηλιανού το 270 μ.Χ.. Όταν
άκουσε για πρώτη φορά χριστιανικό κήρυγμα στην πατρίδα του Νικομήδεια,
η θεία χάρη δημιούργησε μέσα του πραγματικό σεισμό. Γκρεμίστηκαν
σαν χάρτινοι πύργοι οι ειδωλολατρικές του πεποιθήσεις, που τόσο
βαθειά ήταν ριζωμένες στην ψυχή του. Τα γεροντικά του μάτια
άνοιξαν και με νεανική ζωηρότητα διακήρυξε την πίστη του στο
Χριστό. Προσπάθησε, μάλιστα, να φέρει με το κήρυγμά του και
άλλες ψυχές σ΄ Αυτόν. Το γεγονός αυτό καταγγέλθηκε στον κόμη
Λιβάνιο. Με θάρος ο Λουκιλλιανός ομολόγησε μπροστά του το Χριστό.
Τότε ο κόμης, πιεζόμενος και απο τους ειδωλολάτρες ιερείς, που
θεώρησαν το Λουκιλλιανό λιποτάκτη της θρησκείας τους, διέταξε
και τον βασάνισαν. Έπειτα τον έριξαν στη φωτιά για να καεί,
αλλά δυνατή βροχή έσβησε τη φωτιά. Τότε τον έστειλαν στο Βυζάντιο,
όπου ο Λουκιλλιανός αξιώθηκε να μαρτυρήσει με σταυρικό θάνατο.
Στη φυλακή μέσα ο Άγιος Λουκιλλιανός βρήκε τέσσερα παιδιά, που
για τον ίδιο λόγο ήταν φυλακισμένα και κατόπιν αποκεφαλίστηκαν.
Μετά τον θάνατο και του Αγίου, η παρθένος Παύλη, πήρε τα ιερά
του λείψανα και τα ενταφίασε. Τότε όμως, συνελήφθη και αυτή,
βασανίζεται σκληρά και στο τέλος αποκεφαλίζεται. (Η μνήμη τους
- σε ορισμένους Συναξαριστές - περιττώς επαναλαμβάνεται και
την 19η Ιανουαρίου).
• ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ οσίου και θαυματουργού
• ΔΩΡΟΘΕΟΥ Μητροπολίτου Αδριανουπόλεως
Ο
Κύριος μας διαβεβαίωσε ότι "τα αδύνατα παρά ανθρώποις δυνατά
παρά τώ Θεώ εστίν". Δηλαδή, εκείνα που είναι αδύνατο να γίνουν
με την ασθενική δύναμη και λογική του ανθρώπου, αυτά είναι κατορθωτά
και δυνατά απο το Θεό. Πράγματι, ποιός θα περίμενε απο έναν
άνθρωπο που πέρασε σχεδόν όλη του τη ζωή μέσα στην ειδωλολατρία,
της οποίας, μάλιστα, ήταν και ιερέας, να γίνει χριστιανός; Κι
όμως. Αυτό συνέβη με το γέροντα ιερέα ειδωλολάτρη Λουκιλλιανό,
που έζησε στα χρόνια του βασιλιά Αυρηλιανού το 270 μ.Χ.. Όταν
άκουσε για πρώτη φορά χριστιανικό κήρυγμα στην πατρίδα του Νικομήδεια,
η θεία χάρη δημιούργησε μέσα του πραγματικό σεισμό. Γκρεμίστηκαν
σαν χάρτινοι πύργοι οι ειδωλολατρικές του πεποιθήσεις, που τόσο
βαθειά ήταν ριζωμένες στην ψυχή του. Τα γεροντικά του μάτια
άνοιξαν και με νεανική ζωηρότητα διακήρυξε την πίστη του στο
Χριστό. Προσπάθησε, μάλιστα, να φέρει με το κήρυγμά του και
άλλες ψυχές σ΄ Αυτόν. Το γεγονός αυτό καταγγέλθηκε στον κόμη
Λιβάνιο. Με θάρος ο Λουκιλλιανός ομολόγησε μπροστά του το Χριστό.
Τότε ο κόμης, πιεζόμενος και απο τους ειδωλολάτρες ιερείς, που
θεώρησαν το Λουκιλλιανό λιποτάκτη της θρησκείας τους, διέταξε
και τον βασάνισαν. Έπειτα τον έριξαν στη φωτιά για να καεί,
αλλά δυνατή βροχή έσβησε τη φωτιά. Τότε τον έστειλαν στο Βυζάντιο,
όπου ο Λουκιλλιανός αξιώθηκε να μαρτυρήσει με σταυρικό θάνατο.
Στη φυλακή μέσα ο Άγιος Λουκιλλιανός βρήκε τέσσερα παιδιά, που
για τον ίδιο λόγο ήταν φυλακισμένα και κατόπιν αποκεφαλίστηκαν.
Μετά τον θάνατο και του Αγίου, η παρθένος Παύλη, πήρε τα ιερά
του λείψανα και τα ενταφίασε. Τότε όμως, συνελήφθη και αυτή,
βασανίζεται σκληρά και στο τέλος αποκεφαλίζεται. (Η μνήμη τους
- σε ορισμένους Συναξαριστές - περιττώς επαναλαμβάνεται και
την 19η Ιανουαρίου).