Έζησε
στα μέσα του 3ου μ.Χ. αιώνα, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου.
Χαρακτηριστική ήταν η ομορφιά του σώματός της, αλλά εκείνο που
τη διέκρινε ήταν η ομορφιά της ψυχής της. Πολλοί νέοι, θαμπωμένοι
απο τα κάλλη της, προσπάθησαν να τη δελεάσουν με διάφορους τρόπους
στις ηδονές του κόσμου. Η Καλλιόπη, όμως, αφοσιωμένη στο Χριστό,
έφραξε τα αυτιά της στις σειρήνες των σαρκικών ηδονών και με
όλη της την ψυχή αφιερώθηκε στην περιποίηση των ασθενών και
στη βοήθεια των φτωχών. Όταν ο Δέκιος εξαπέλυσε άγριο διωγμό
κατά των χριστιανών, τότε συνελήφθη και η Καλλιόπη και οδηγήθηκε
μπροστά στον κριτή. Αυτός μόλις την είδε, θαύμασε την ωραιότητά
της και προσπάθησε με κάθε τρόπο να τη σύρει στη ζωή των ηδονών
της ειδωλολατρίας. Αλλά η αγνή Καλλιόπη, με ηρωϊκή σταθερότητα
θέλησης, έμεινε αμετακίνητη στην πίστη της προς το Χριστό. Τότε
ο έπαρχος διέταξε και τη μαστίγωσαν ανελέητα. Κατόπιν, τη χαράκωσαν
με μαχαίρια και έκαψαν τις πληγές της. Τελικά την αποκεφάλισαν,
και κατατάχθηκε στους ανθρώπους που: "ούκ ηγάπησαν την ψυχήν
αυτών άχρι θανάτου". Δηλαδή, που δεν αγάπησαν τη ζωή τους,
αλλά την περιφρόνησαν μέχρι θανάτου για το Χριστό.