Χριστιανή
παρθένος η Αντωνίνα, αποτελούσε φωτεινό αστέρι της κωμόπολης
Καρδάμου. Η εγκράτεια, η αγνότητα, η πίστη και η ελπίδα στο
Θεό, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής της. Βασική ασχολία
είχε την περίθαλψη ορφανών και την ανακούφιση δυστυχισμένων
συνανθρώπων της. Η διαγωγή της αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο
Φήστο, που τη συνέλαβε και την υπέβαλε σε ανάκριση. Η Αντωνίνα
χωρίς δισταγμό ομολόγησε πώς ήταν χριστιανή. Ο έπαρχος, βλέποντας
ότι δεν μπορεί να την μεταπείσει και ότι η Αντωνίνα έδινε σε
ένα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικών. Αλλά η προσευχή της παρθένου
κόρης προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι αυτό, ώστε οι ίδιες
αυτές γυναίκες να τη διώξουν. Ο Φήστος την επανασυνέλαβε και
την έριξε σε άλλο όμοιο καταγώγιο. Κάποιος, όμως, χριστιανός,
ονομαζόμενος Αλέξανδρος, πήγε σ΄ αυτό το διαφθορείο, μπήκε στο
δωμάτιο της Αντωνίνας και τη φυγάδευσε με τα δικά του ρούχα.
Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Φήστος, εξοργίστηκε τόσο πολύ,
ώστε αφού συνέλαβε και τους δύο, ακρωτηρίασε και άλειψε με πίσσα
τα σώματά τους. Στη συνέχεια τους έριξε στη φωτιά, όπου μαρτυρικά
παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, ο Αλέξανδρος και η Αντωνίνα
έγιναν "τύπος τών πιστών εν αγνεία". Δηλαδή, παράδειγμα τών
πιστών στην αγνότητα και καθαρότητα της ζωής.
• ΤΙΜΟΘΕΟΥ επισκόπου Προύσης
• ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ και ΠΑΝΣΕΜΝΗΣ τών οσίων
Χριστιανή
παρθένος η Αντωνίνα, αποτελούσε φωτεινό αστέρι της κωμόπολης
Καρδάμου. Η εγκράτεια, η αγνότητα, η πίστη και η ελπίδα στο
Θεό, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής της. Βασική ασχολία
είχε την περίθαλψη ορφανών και την ανακούφιση δυστυχισμένων
συνανθρώπων της. Η διαγωγή της αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο
Φήστο, που τη συνέλαβε και την υπέβαλε σε ανάκριση. Η Αντωνίνα
χωρίς δισταγμό ομολόγησε πώς ήταν χριστιανή. Ο έπαρχος, βλέποντας
ότι δεν μπορεί να την μεταπείσει και ότι η Αντωνίνα έδινε σε
ένα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικών. Αλλά η προσευχή της παρθένου
κόρης προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι αυτό, ώστε οι ίδιες
αυτές γυναίκες να τη διώξουν. Ο Φήστος την επανασυνέλαβε και
την έριξε σε άλλο όμοιο καταγώγιο. Κάποιος, όμως, χριστιανός,
ονομαζόμενος Αλέξανδρος, πήγε σ΄ αυτό το διαφθορείο, μπήκε στο
δωμάτιο της Αντωνίνας και τη φυγάδευσε με τα δικά του ρούχα.
Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Φήστος, εξοργίστηκε τόσο πολύ,
ώστε αφού συνέλαβε και τους δύο, ακρωτηρίασε και άλειψε με πίσσα
τα σώματά τους. Στη συνέχεια τους έριξε στη φωτιά, όπου μαρτυρικά
παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, ο Αλέξανδρος και η Αντωνίνα
έγιναν "τύπος τών πιστών εν αγνεία". Δηλαδή, παράδειγμα τών
πιστών στην αγνότητα και καθαρότητα της ζωής.