Ήταν
απο τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού
του Α΄ (527-565). Η ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και
εργασία για την πίστη του Χριστού. Όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα,
ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής.
Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ΄ ένα δένδρο. Εκεί,
με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα,
δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή,
απαγγέλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: "Ωμοιώθην
πελακάνι ερημικώ, εγενήθην ώσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, ηγρύπνησα
και εγενόμην ώς στρουθίον μονάζον επί δώματος". Έγινα όμοιος
με πελεκάνο, που περνά τις μέρες του στην έρημο. Κατάντησα σαν
κλαυσοπούλι που κράζει κλαψιάρικα τη νύκτα σε ερειπωμένο σπίτι.
Παρέμεινα άϋπνος και έγινα σαν στρουθίο που έχασε το σύντροφό
του και μένει μόνο στο ύψος της στέγης. Πράγματι, ο όσιος Δαβίδ
με την αυστηρή άσκηση κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα
πάθη της σάρκας και να γίνει ένας ένσαρκος άγγελος. Γι΄ αυτό
και οι Θεσσαλονικείς τον έκριναν σαν τον καταλληλότερο για αντιπρόσωπό
τους στον Ιουστιανό, απο τον οποίο θα ζητούσαν έπαρχο για την
πόλη τους. Στο γυρισμό, ο όσιος Δαβίδ παρέδωσε το πνεύμα του
στον Κύριο.
• ΙΩΑΝΝΟΥ επ. Γοτθίας
• ΔΑΒΙΔ νέου οσιομάρτ. του Αγιαννανίτου
Ήταν
απο τη Θεσσαλονίκη και έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού
του Α΄ (527-565). Η ζωή του ήταν μια συνεχής φιλανθρωπία και
εργασία για την πίστη του Χριστού. Όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα,
ο Δαβίδ μοίρασε τα υπάρχοντα του στους φτωχούς και έγινε αναχωρητής.
Για τρία ολόκληρα χρόνια, κατοικούσε επάνω σ΄ ένα δένδρο. Εκεί,
με τα λιοπύρια του καλοκαιριού και τις παγωνιές του χειμώνα,
δουλαγωγούσε το σώμα του με άσκηση στην εγκράτεια και με προσευχή,
απαγγέλοντας στίχους του προφητάνακτος ομωνύμου του Δαβίδ: "Ωμοιώθην
πελακάνι ερημικώ, εγενήθην ώσεί νυκτικόραξ εν οικοπέδω, ηγρύπνησα
και εγενόμην ώς στρουθίον μονάζον επί δώματος". Έγινα όμοιος
με πελεκάνο, που περνά τις μέρες του στην έρημο. Κατάντησα σαν
κλαυσοπούλι που κράζει κλαψιάρικα τη νύκτα σε ερειπωμένο σπίτι.
Παρέμεινα άϋπνος και έγινα σαν στρουθίο που έχασε το σύντροφό
του και μένει μόνο στο ύψος της στέγης. Πράγματι, ο όσιος Δαβίδ
με την αυστηρή άσκηση κατάφερε να υποτάξει σε μεγάλο βαθμό τα
πάθη της σάρκας και να γίνει ένας ένσαρκος άγγελος. Γι΄ αυτό
και οι Θεσσαλονικείς τον έκριναν σαν τον καταλληλότερο για αντιπρόσωπό
τους στον Ιουστιανό, απο τον οποίο θα ζητούσαν έπαρχο για την
πόλη τους. Στο γυρισμό, ο όσιος Δαβίδ παρέδωσε το πνεύμα του
στον Κύριο.