Καταγόταν
απο την Καππαδοκία και έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο νεανικός του πόθος, τον έφερε στους άγιους Τόπους και κατόπιν
στη Ρώμη. Εκεί επιδόθηκε στο ιερό έργο του ιεροκήρυκα, διδάσκοντας
ακατάπαυστα το θείο λόγο σε πόλεις και χωριά, αψηφώντας ανάγκες,
βρισιές, διωγμούς και ταλαιπωρίες. Οι μεγάλλες σπουδαίες υπηρεσίες
του, τον ανέδειξαν επίσκοπο Λαρίσης. Απο τη νέα του θέση ο Αχίλλιος,
υπήρξε ο πνευματικός αρχηγός και διδάσκαλος, αυτός που έλεγε
και έπραττε. Κήρυττε κάθε μέρα, βοηθούσε τις χήρες, προστάτευε
τα ορφανά, ανακούφιζε τους φτωχούς, υπεράσπιζε τους αδικημένους,
ήταν ο άγρυπνος φύλακας και φρουρός της παρακαταθήκης της πίστεως
και του ποιμνίου που του εμπιστεύτηκαν. Ο Αχίλλιος διακρίθηκε
και στην Α΄ Οικουμενική σύνοδο στη Νίκαια, εναντίον του Αρείου.
Και τότε ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τις αρετές του, του
έδωσε μεγάλη χρηματική δωρεά την οποία, όταν ο Αχίλλιος επέστρεψε
στη Λάρισα, διέθεσε για να κτίσει ναούς και για τη μέριμνα τών
ασθενών και τών φτωχών. Όταν προαισθάνθηκε το θάνατό του, κάλεσε
κοντά του όλους τους ιερείς της επισκοπής του και τους έδωσε
πατρικές συμβουλές για τα καθήκοντά τους. Το λείψανό του, μέχρι
τον 10ο αιώνα κοσμούσε τη Λάρισα. Το άρπαξαν όμως οι Βούλγαροι
όταν εισέβαλαν στη Θεσσαλία.
• ΠΑΧΩΜΙΟΥ του Μεγάλου
• ΒΑΡΒΑΡΟΥ μάρτ. του μυροβλύτου
• ΑΝΔΡΕΟΥ του ερημίτου
Καταγόταν
απο την Καππαδοκία και έζησε στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Ο νεανικός του πόθος, τον έφερε στους άγιους Τόπους και κατόπιν
στη Ρώμη. Εκεί επιδόθηκε στο ιερό έργο του ιεροκήρυκα, διδάσκοντας
ακατάπαυστα το θείο λόγο σε πόλεις και χωριά, αψηφώντας ανάγκες,
βρισιές, διωγμούς και ταλαιπωρίες. Οι μεγάλλες σπουδαίες υπηρεσίες
του, τον ανέδειξαν επίσκοπο Λαρίσης. Απο τη νέα του θέση ο Αχίλλιος,
υπήρξε ο πνευματικός αρχηγός και διδάσκαλος, αυτός που έλεγε
και έπραττε. Κήρυττε κάθε μέρα, βοηθούσε τις χήρες, προστάτευε
τα ορφανά, ανακούφιζε τους φτωχούς, υπεράσπιζε τους αδικημένους,
ήταν ο άγρυπνος φύλακας και φρουρός της παρακαταθήκης της πίστεως
και του ποιμνίου που του εμπιστεύτηκαν. Ο Αχίλλιος διακρίθηκε
και στην Α΄ Οικουμενική σύνοδο στη Νίκαια, εναντίον του Αρείου.
Και τότε ο Μέγας Κωνσταντίνος, εκτιμώντας τις αρετές του, του
έδωσε μεγάλη χρηματική δωρεά την οποία, όταν ο Αχίλλιος επέστρεψε
στη Λάρισα, διέθεσε για να κτίσει ναούς και για τη μέριμνα τών
ασθενών και τών φτωχών. Όταν προαισθάνθηκε το θάνατό του, κάλεσε
κοντά του όλους τους ιερείς της επισκοπής του και τους έδωσε
πατρικές συμβουλές για τα καθήκοντά τους. Το λείψανό του, μέχρι
τον 10ο αιώνα κοσμούσε τη Λάρισα. Το άρπαξαν όμως οι Βούλγαροι
όταν εισέβαλαν στη Θεσσαλία.