Ο γνωστός αιρεσιάρχης Άρειος, που καταγόταν απο τη Λιβύη, ήταν πρωτοπρεσβύτερος στην Εκκλησία της Αλεξάνδρειας. Και γύρω στα 315, άρχισε να λέει, ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός αληθινός, ομοούσιος με τον Πατέρα, αλλά κτίσμα και δημιούργημα αυτού. Ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αλέξανδρος, μάταια προσπάθησε να τον διορθώσει με νουθεσίες, αλλά και με αφορισμό και καθαίρεση το 321. Ο βλάσφημος αυτός αιρεσιάρχης, έσπειρε παντού αιρετικά ζιζάνια, που σπάραζαν σκληρά την Εκκλησία. Γι΄ αυτό, ο βασιλιάς Μέγας Κωνσταντίνος, συγκάλεσε την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βυθυνίας, όπου το 325 μαζεύτηκαν απο παντού 318 ποιμένες και διδάσκαλοι της Εκκλησίας του Χριστού και με μια φωνή ανακήρυξαν τον Χριστό «ομοούσιον τω Πατρί και Θεόν αληθινόν εκ Θεού αληθινού» συγγράφοντας έτσι και το άγιο Σύμβολο της Πίστης μέχρι το «Και εις το Πνεύμα το Άγιον». Τα υπόλοιπα μέχρι το τέλος συμπλήρωσε η Β΄ Οικουμενική Σύνοδος. Τον δε Άρειο και όσους είχαν τα ίδια φρονήματα μ΄ αυτόν, αναθεμάτισαν και σαν σαπισμένα μέλη τους απέκοψαν απ΄ όλο το σώμα των πιστών. Για δε τον όσιο Αλάξανδρο βλέπε σχετικά την 28η Μαρτίου. Στη δε Πρέβεζα τελούν τη μνήμη των οσίων και θεοφόρων πατέρων ημών και των «θείων Συνόδων συνηγόρων» και αρχιεπισκόπων Νικοπόλεως: Ηλιοδώρου, Δονάτου, Αττικού και Αναστασίου.