Την
ημέρα αυτή τελούμε την ανάμνηση της παραβολής των Δέκα Παρθένων.
Η παραβολή αυτή μας διδάσκει ότι, κατορθώνοντας κάποιος το έργο
της παρθενίας, να μή αμελεί τα υπόλοιπα και ιδιαίτερα την ελεημοσύνη,
που η λαμπάδα της παρθενίας παίρνει φώς δυνατό. Το άλλο που
μας διδάσκει είναι, να είμαστε κάθε ώρα έτοιμοι για το τέλος
της επίγειας ζωής μας, όπως οι φρόνιμες παρθένες για την υποδοχή
του νυμφίου, μήπως, ερχόμενος ξαφνικά αυτός και αφού κλειστεί
η πόρτα του ουρανίου νυμφώνος, πή και σε μας, όπως στις μωρές
παρθένες, εκείνη τη φρικτή απόφαση: «Αμήν λέγω υμίν, οικ οίδα
υμάς».
