Ο
Λάζαρος είχε πατρίδα τη Βηθανία της Ιουδαίας και ήταν φίλος
του Ιησού. Και μαζί με τις αδελφές του, πολλές φορές φιλοξένησαν
και υπηρέτησαν τον Κύριο. Ο Λάζαρος λοιπόν, λίγες μέρες πρίν
απο το Πάθος του Κυρίου, αρρώστησε και οι αδελφές του Μάρθα
και Μαρία, έστειλαν να ειδοποιήσουν τον Ιησού, που έμενε τότε
στη Γαλιλαία. Αλλ΄ όταν έφθασε ο Ιησούς στην Ιουδαία, ο Λάζαρος
ήδη είχε πεθάνει και ήταν θαμμένος τέσσερις ημέρες. Τότε ο Κύριος
διέταξε να σηκώσουν την πέτρινα πλάκα που έφραζε τον τάφο και
μετά απο προσευχή φώναξε δυνατά: «Λάζαρε δεύρο έξω». Ο τεσσάρων
ημερών νεκρός Λάζαρος, αμέσως αναστήθηκε και σηκώθηκε τυλιγμένος
στα σάβανα. Αυτό το υπερφυές θαύμα λοιπόν, γιορτάζουμε την ημέρα
αυτή. Λέγεται, ότι ο Λάζαρος ήταν τότε 30 χρονών και αφού έζησε
άλλα 30 χρόνια, τέλειωσε την επίγεια ζωή του στην Κύπρο το έτος
63. Το 890, ο αυτοκράτορας Λέων ο Σοφός, μετακόμισε το ιερό
λείψανο του Λαζάρου στην Κωνσταντινούπολη.