Οι Άγιοι ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ και ΑΝΤΩΝΙΝΑ

Χριστιανή παρθένος η Αντωνίνα, αποτελούσε φωτεινό αστέρι της κωμόπολης Καρδάμου. Η εγκράτεια, η αγνότητα, η πίστη και η ελπίδα στο Θεό, ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά της ζωής της. Βασική ασχολία είχε την περίθαλψη ορφανών και την ανακούφιση δυστυχισμένων συνανθρώπων της. Η διαγωγή της αυτή καταγγέλθηκε στον έπαρχο Φήστο, που τη συνέλαβε και την υπέβαλε σε ανάκριση. Η Αντωνίνα χωρίς δισταγμό ομολόγησε πώς ήταν χριστιανή. Ο έπαρχος, βλέποντας ότι δεν μπορεί να την μεταπείσει και ότι η Αντωνίνα έδινε σε ένα καταγώγιο διεφθαρμένων γυναικών. Αλλά η προσευχή της παρθένου κόρης προκάλεσε τρομερό σεισμό στο σπίτι αυτό, ώστε οι ίδιες αυτές γυναίκες να τη διώξουν. Ο Φήστος την επανασυνέλαβε και την έριξε σε άλλο όμοιο καταγώγιο. Κάποιος, όμως, χριστιανός, ονομαζόμενος Αλέξανδρος, πήγε σ΄ αυτό το διαφθορείο, μπήκε στο δωμάτιο της Αντωνίνας και τη φυγάδευσε με τα δικά του ρούχα. Όταν πληροφορήθηκε το γεγονός ο Φήστος, εξοργίστηκε τόσο πολύ, ώστε αφού συνέλαβε και τους δύο, ακρωτηρίασε και άλειψε με πίσσα τα σώματά τους. Στη συνέχεια τους έριξε στη φωτιά, όπου μαρτυρικά παρέδωσαν το πνεύμα τους. Έτσι, ο Αλέξανδρος και η Αντωνίνα έγιναν “τύπος τών πιστών εν αγνεία”. Δηλαδή, παράδειγμα τών πιστών στην αγνότητα και καθαρότητα της ζωής.